Halaman

Selasa, 13 Maret 2012

Malam Sunyi

Aku tau hari ini bakal hilang, karna akan ada hari lain
Tapi tuk hari ini aja,
Ku akan abadikan dalam ingatku
Kau tersenyum lebar,
Kau tertawa,
Kau melihat dan tersenyum dengan mata malu-malu...
Aku tak tau, senyumanmu itu tuk sapa?
Ok.
Senyumanmu itu tuk dirimu sendiri
Karna, hari ini
Hari spesial untukmu
Tak kusangka, kurangkai
Kurangkai kata-kata ini dengan begitu saja..
Mungkin,
Semuanya, karna kerinduanku padamu, akan dulu
Yang mungkin sudah tak pernah kita lakukan bersama
Tawamu,
Selalu menuntunku pada kehangatan teman
Meski sekarang tak lagi seperti itu
Apa kita masih akan tetap berteman?
Akan tetap bercanda tawa..
Takkan terjadi,
Semuanya berakhir dengan tumbuhnya rasa di diriku
Dan akan kuhapus
Dengan begitu, kita kan kembali seperti yang dulu
Mengingat masa dulu itu tak akan ada habisnya
Karna itu kan kubuat cerita baru tentang kita
Tentang kamu dan aku
Tentang pertemanan kita
Teman

Kamis, 01 Maret 2012

PAHLAWAN


Sumarating pepadang cahya rembulan
Madhangi, urip ing kota Surabaya iki
Kang sampurna
Aku banjur iling
Mring kamardikan kang larang
Wengi sansaya atis
Nalika padha sesingidan
Ing sajroning swara gamelan
Kang digawa dening angin
Anggonmu kulak nyawa
Nanging isih mamring
Obormu kang mekantar-kantar
Nyawa para pejuang, dadi tumbal
Tumbal, kabeh ora sia-sia
Perjuangane ora satitik embun
Tanpa pawarta, tanpa swara
Mlakumu ora mantep
Anggonmu papan perang
Jiwa lan raga, urip lan mati
Kabeh ninggalaken crita
Nganthi saiki, tetep abadi
Perjuangane,
Nggambarake ati kang tulus
Nduweni tekad kang mulya
Lan iling kang Sang Hyang Agung
Saben taun diiling-iling, nganthi saiki
Sepuluh nopember
Sira pranyata, kamenangan pahlawan