PAHLAWAN

Sumarating pepadang cahya rembulan

Madhangi, urip ing kota Surabaya iki

Kang sampurna

Aku banjur iling

Mring kamardikan kang larang

Wengi sansaya atis

Nalika padha sesingidan

Ing sajroning swara gamelan

Kang digawa dening angin

Anggonmu kulak nyawa

Nanging isih mamring

Obormu kang mekantar-kantar

Nyawa para pejuang, dadi tumbal

Tumbal, kabeh ora sia-sia

Perjuangane ora satitik embun

Tanpa pawarta, tanpa swara

Mlakumu ora mantep

Anggonmu papan perang

Jiwa lan raga, urip lan mati

Kabeh ninggalaken crita

Nganthi saiki, tetep abadi

Perjuangane,

Nggambarake ati kang tulus

Nduweni tekad kang mulya

Lan iling kang Sang Hyang Agung

Saben taun diiling-iling, nganthi saiki

Sepuluh nopember

Sira pranyata, kamenangan pahlawan